tag:blogger.com,1999:blog-35554012719571398932024-03-13T15:29:05.156+01:00Aves cantamañanasGall D'indiehttp://www.blogger.com/profile/05693494441379865882noreply@blogger.comBlogger122125tag:blogger.com,1999:blog-3555401271957139893.post-85344668800190285992012-01-18T10:51:00.001+01:002012-01-18T10:51:37.628+01:00Sesión en Rif Rock - Marinocha 2012<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-euZaJB7NB7I/TxaT-zlF87I/AAAAAAAAAtI/LoSzkbAHlCo/s1600/2012-01-07+mia+wallas+sesi%25C3%25B3n+marinocha+w.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-euZaJB7NB7I/TxaT-zlF87I/AAAAAAAAAtI/LoSzkbAHlCo/s320/2012-01-07+mia+wallas+sesi%25C3%25B3n+marinocha+w.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="http://www.mediafire.com/?xmto146o920omnf">A Primerira Sesión do 2012 - Marinocha</a>
</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
Como cada primer sábado del año, mi colega Jomitallas y yo misma nos ponemos a los mandos del Rif Rock para amenizar la primera noche salvaje de un año nuevo. He aquí una recopilación de lo que sonó a lo largo de la noche del 7 de enero de 2012.<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<span style="background-color: white; color: #666666; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: justify;">Esta é a selección que nos envía </span><b style="background-color: white; color: #666666; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: justify;">Marinocha/Mia Wallas</b><span style="background-color: white; color: #666666; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px; text-align: justify;"> da súa sesión do pasado sábado 7 de xaneiro xunto a Jomitallas, como sempre dende hai tempo, a primeira sesión do ano. En 15 temas e un bonus track!!!</span></blockquote>
<div style="text-align: right;">
<a href="http://rifrockerz.blogspot.com/">Rif Rock</a> </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>Gall D'indiehttp://www.blogger.com/profile/05693494441379865882noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3555401271957139893.post-801095437521383712011-12-19T23:16:00.000+01:002011-12-20T14:16:26.315+01:00Grinderman - Grinderman 2<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-6aEyqmQ9gs8/Tu-0a11zOtI/AAAAAAAAAtA/F1ZS6dM2BmA/s1600/Grinderman+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://1.bp.blogspot.com/-6aEyqmQ9gs8/Tu-0a11zOtI/AAAAAAAAAtA/F1ZS6dM2BmA/s320/Grinderman+2.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><a href="http://www.mediafire.com/?68yas5m8l4y28gr">Grinderman 2</a></span></div>
<div align="center" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Con la ruptura aún fresca del último grupo de Nick Cave, que no venía a ser otra cosa que una reconversión de las malas semillas bajo un nuevo nombre y con una nueva publicidad, es momento de compartir uno de los dos álbumes que nos dejan tras su disolución notificada por el propio Cave al acabar un concierto en su Australia natal. La última y definitiva entrega.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
En Grinderman 2, estos veteranos de guerra, contando con los mismos ingredientes que en su disco predecesor, consiguen un mejor resultado, conjugando guitarras sucias y afiladas, sonidos industriales y aullidos guturales y convirtiendo el disco en ese lobo solitario y peligroso encerrado en el salón de casa. Un buen disco a tener en cuenta en el amplio repertorio de estos dinosaurios del rock and roll. </div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"><em>Carallada:</em> En las palabras de despedida de la banda, su frontman deja una brecha abierta para los optimistas, diciendo que "nos volverían a ver cuando fueran más viejos y feos", o cuando la cartera lo requiera, añade una. Bye, bye Grinderman.</span></div>Gall D'indiehttp://www.blogger.com/profile/05693494441379865882noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3555401271957139893.post-9789181045515734892011-12-17T21:30:00.000+01:002011-12-28T13:24:24.859+01:00Girls - Father, Son, Holy Ghost [2011]<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-XnejvwL_zqg/Tuz8cxgjIpI/AAAAAAAAAs0/PqQ7iTmChi8/s1600/girls_father_son_holy_ghost_cover.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://2.bp.blogspot.com/-XnejvwL_zqg/Tuz8cxgjIpI/AAAAAAAAAs0/PqQ7iTmChi8/s320/girls_father_son_holy_ghost_cover.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><a href="http://www.mediafire.com/download.php?61qnmo5gvf5xc8c">Father, Son, Holy Ghost</a></span></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">resubido</span></i><br />
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
Tras un mes sin actualizar por problemas técnicos, toca de nuevo subir disco y reanudar la marcha.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Girls es un grupo de San Francisco que publicaron su primer álbum, llamado así, <i>Album</i>, en 2009 y que volvieron este año a publicar su segundo trabajo que consolida y afianza su continuidad.<i> </i>El sonido de <i>Father, Son, Holy Ghost</i>, más pesado que su debut, está claramente influenciado por las grandes bandas de otros tiempos, dando como resultado un rock más pesado y continuista, con algunos toques de pop añejo, que deja un buen sabor de boca y buenos momentos.</div>Gall D'indiehttp://www.blogger.com/profile/05693494441379865882noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3555401271957139893.post-68310342656001802712011-11-17T15:56:00.001+01:002011-11-18T15:51:28.153+01:00Nacho Vegas - Cómo Hacer Crac EP [2011]<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-KuRtUubGC94/TsZtyxKcVLI/AAAAAAAAAsc/t0yVHm6W0sc/s1600/Portada.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="314" src="http://1.bp.blogspot.com/-KuRtUubGC94/TsZtyxKcVLI/AAAAAAAAAsc/t0yVHm6W0sc/s320/Portada.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><a href="http://www.mediafire.com/?fg32g4fkcgp29h3">Cómo hacer crac</a></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Nacho vuelve a hacer gala del formato pequeño, íntimo y siempre complementario de sus grandes discos. Esta vez, Cómo Hacer Crac supone la reunión de algunos temas excluidos de su último álbum, <i><a href="http://galldindie.blogspot.com/2011/02/nacho-vegas-la-zona-sucia-2011.html">La Zona Sucia</a></i>,<i> </i>y otros compuestos con posterioridad al lanzamiento, pero todos (como dijo él) hermanos pequeños del LP.</div>
<div style="text-align: justify;">
Hace dos días, en el programa <a href="http://www.rtve.es/alacarta/audios/disco-grande/disco-grande-regalo-nacho-vegas-15-11-11/1249805/">Disco Grande</a>, de Radio3, se puso a disposición de los usuarios la descarga del nuevo EP de seis canciones junto a dos archivos word con los créditos y un texto dividido en seis pasos en los que Nacho Vegas y su compañía Marxophone nos explican el por qué del EP y de su disposición gratuita, y dan luz verde a compartir el material, como aquí, sin ánimo de lucro.<br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><i>Carallada</i>: Ésta es la misma versión descargada de Radio3, si bien las pistas ahora son reconocidas por el reproductor.</span></div>Gall D'indiehttp://www.blogger.com/profile/05693494441379865882noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3555401271957139893.post-27147092926765905812011-11-09T13:09:00.004+01:002011-11-09T13:10:19.070+01:00Atom Rhumba - Gargantuan Melee [2010]<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-bAwkgXP-iBM/TrkdBhCmlKI/AAAAAAAAAsU/LXmHoUYrWxs/s1600/Gargantuan+Melee.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="315" src="http://4.bp.blogspot.com/-bAwkgXP-iBM/TrkdBhCmlKI/AAAAAAAAAsU/LXmHoUYrWxs/s320/Gargantuan+Melee.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><a href="http://www.mediafire.com/?313330vsulyo1e0">Gargantuan Melee</a></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Tras cuatro añitos de descanso después de haber publicado su último disco, <i>Amateur Universes</i>, los muchachos de Atom Rhumba vuelven a las andadas, con algunos cambios en la formación pero manteniendo el tipo, y se marcan este Gargantuam Melee, editado el año pasado, lleno de tintes rock y garage, que nos hace pasar un muy buen rato junto a estos bilbaínos que beben del blues oscuro y profundo conformando verdaderas joyas de la pista.</div>Gall D'indiehttp://www.blogger.com/profile/05693494441379865882noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3555401271957139893.post-90924205627166256622011-10-30T17:36:00.001+01:002011-11-16T18:25:02.706+01:00Moon Duo - Horror Tour [2011]<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-2WN5l8aCU5M/Tq18X6pbtmI/AAAAAAAAAsE/xbsxKJkOai4/s1600/CS438797-01A-BIG.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://2.bp.blogspot.com/-2WN5l8aCU5M/Tq18X6pbtmI/AAAAAAAAAsE/xbsxKJkOai4/s320/CS438797-01A-BIG.jpg" width="311" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.mediafire.com/?kidp1miw1c71kxe"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Horror Tour</span></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Horror Tour es el nombre bajo el cual se reúne nuevo material de la pareja formada por Johnson y Yamada que sacan con ocasión de la noche del 31 de octubre. Cuatro temas, prácticamente todos instrumentales, reptitivos e hipnóticos; un Ep horrorífico y sensacionalista con el que deleitan a coleccionistas y amantes del grupo. Desde Aves cantamañanas nos unimos a esa celebración yanki pero con nuestras raíces celtas, una entrega para aupar un Samaín cheo de curuxas, sapos e bruxas.</div>Gall D'indiehttp://www.blogger.com/profile/05693494441379865882noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3555401271957139893.post-58556705902169939562011-10-26T12:16:00.000+02:002011-10-26T12:16:38.586+02:00Moon Duo - Mazes [2011]<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-Q76GHiIUJ-w/Tqfc9np6kOI/AAAAAAAAAr0/nZyJXGV45js/s1600/4985a73d73-thumbnail.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-Q76GHiIUJ-w/Tqfc9np6kOI/AAAAAAAAAr0/nZyJXGV45js/s1600/4985a73d73-thumbnail.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="http://www.mediafire.com/?60lmdj73uc2pi9d"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Mazes</span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Moon Duo se forma en 2009 de la unión artística del guitarrista de los Wooden Shjips, Eric "Ripley" Johnson, con su pareja Sanae Yamada. Tras haber publicado un par de Ep's y un sencillo, se atreven con el formato larga duración, lanzando este año la continuación del anterior Escape (2010). En Mazes nos muestran una conjugación de rock psicodélico con tintes drones y progresivos sin faltar algo de shoegaze y pop que se acoplan perfectamente a esa base envolvente de guitarras que marca el camino de un disco que engancha.</div>Gall D'indiehttp://www.blogger.com/profile/05693494441379865882noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3555401271957139893.post-25596110328764458152011-10-12T23:30:00.001+02:002011-10-18T22:47:42.689+02:00The Kills - Blood Pressures [2011]<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-wOU8hE_fSZU/TpX5j92S1xI/AAAAAAAAArk/s66s9jjkpN4/s1600/Blood+Pressures.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="319" src="http://4.bp.blogspot.com/-wOU8hE_fSZU/TpX5j92S1xI/AAAAAAAAArk/s66s9jjkpN4/s320/Blood+Pressures.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><a href="http://www.mediafire.com/?ll9t8mnzbrx86eo">Blood Pressures</a></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
The Kills vuelven a sacar disco tres años después de aquel gran <i>Midnigh Boom</i> que entusiasmó tanto en su momento, y es que las salidas de Alison Mosshart con su banda paralela, <a href="http://galldindie.blogspot.com/search/label/The%20Dead%20Weather">The Dead Weather</a>, junto a Jack White, la han mantenido ocupada y distante. Ahora de nuevo, Jamie Hince y Alison se ponen a trabajar de la mano, dando como resultado este Blood Pressures, que si bien puede resultar menos emotivo y enérgico comparado con sus anteriores trabajos, conserva la esencia de ese lo-fi garagero que practican, con toda su sensualidad y elegancia, más presente en algunos temas que en otros, pudiendo resultar el conjunto del álbum un poco más anodino de lo esperado.</div>Gall D'indiehttp://www.blogger.com/profile/05693494441379865882noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3555401271957139893.post-74243723109340358182011-09-25T21:01:00.000+02:002011-09-25T21:09:51.659+02:00Screaming Trees - Last Words: The Final Recordings [2011]<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-zdlcau7Gtbs/Tn918Uqj1CI/AAAAAAAAArg/8-iFn1sWDCk/s1600/LastWordsTheFinalRecordings.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://2.bp.blogspot.com/-zdlcau7Gtbs/Tn918Uqj1CI/AAAAAAAAArg/8-iFn1sWDCk/s320/LastWordsTheFinalRecordings.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="http://www.mediafire.com/?vd0hihi0u6v7ewt"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Last Words: The Final Recordings</span></a></div>
<br />
La extensa trayectoria del grupo liderado por Mark Lanegan comenzó con su debut <i>Clairvoyance</i> en 1986, sacando un total de seis discos más, moviéndose entre el grunge y el hard rock, hasta su último disco, <i>Dust</i>, publicado en 1996. Después de la gira estadounidense del mismo se tomaron un descanso durante el cual Lanegan sacó su tercer álbum de estudio como solista, y volvieron a juntarse para grabar unos temas en 1998, tras lo cual la banda intentó buscar un sello discográfico, ya que Epic Records había finalizado su contrato debido al poco éxito de ventas del <i>Dust</i>, pero la búsqueda no prosperó, ya que ningún sello estaba interesado. Fruto de ello y después de dar unos conciertos, la banda decidió disolverse en el 2000.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Este nuevo disco, pero no tan nuevo, está compuesto por aquellos temas grabados en 1998 que por fin ven la luz como una especie de homenaje para deleitar a sus más fieles seguidores. Últimas palabras: las grabaciones finales (1998-1999).</div>
Gall D'indiehttp://www.blogger.com/profile/05693494441379865882noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3555401271957139893.post-81644757247831156492011-09-16T15:33:00.002+02:002011-10-18T23:00:12.987+02:00Morgen - Morgen [1969]<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-jeVWU3ZExz0/TnIKD7jMGhI/AAAAAAAAArU/a62wRl0Iybo/s1600/cover.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://2.bp.blogspot.com/-jeVWU3ZExz0/TnIKD7jMGhI/AAAAAAAAArU/a62wRl0Iybo/s320/cover.jpeg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.mediafire.com/?pv43cx2k3lrhicy"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Morgen</span></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Steve Morgen, ideólogo, compositor y coproductor del único disco del grupo al que también le da nombre, elaboró esta enciclopedia de la psicodelia en 1969. Un solitario álbum deslumbrante y poderoso que utiliza la psicodelia como sistema vehicular al cual va agregando diversos ritmos durante las siete canciones que lo componen, permitiéndonos disfrutar a lo largo de sus cuarenta minutos de duración de un sinfín de tonalidades, pasando desde tintes hard rock hasta beat o garageros. Una joya de la psicodelia de finales de los sesenta, y de todos los tiempos.<br />
<br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><i>Ca</i><i>rallada</i>: La portada es una reproducción en blanco y negro del mítico cuadro de Edvard Munch. </span></div>Gall D'indiehttp://www.blogger.com/profile/05693494441379865882noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3555401271957139893.post-88392075556570358582011-09-10T17:44:00.003+02:002011-11-05T16:43:50.416+01:00Primus - Green Naugahyde [2011]<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-mtXhOx0exBw/TmtrwoPhAKI/AAAAAAAAArQ/XDfLIwDwYAc/s1600/Green+Naugahyde.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-mtXhOx0exBw/TmtrwoPhAKI/AAAAAAAAArQ/XDfLIwDwYAc/s320/Green+Naugahyde.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><a href="http://www.mediafire.com/?at3t357tsj948vv">Green Naugahyde</a></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
resubido</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Primus saca nuevo álbum tras más de una década, ya que su anterior disco de estudio fue el <i>Antipop</i> de 1999. Sin embargo, parece que el tiempo no pasa por este prestigioso trío, ya que Green Naugahyde (con el baterista Jay Lane de nuevo en la banda) mantiene el nivel y la energía de sus anteriores trabajos, con las líneas del bajo de Claypool bien marcadas, y con unos ritmos que se mueven entre la psicodelia, el avant-garde y el funk, sin faltar alguna pista bizarra con arreglos vocales estilo Zappa, como <i>Eternal Consumption Engine</i> o <i>Tragedy's A' Comin'</i>.<br />
<br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><i>Carallada</i>: Su fecha de lanzamiento está prevista para el 12 de este mes.</span></div>Gall D'indiehttp://www.blogger.com/profile/05693494441379865882noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3555401271957139893.post-27915849562547394772011-09-06T13:10:00.006+02:002011-09-10T17:56:42.342+02:00Mogwai - Earth Division EP [2011]<a href="http://4.bp.blogspot.com/-e0B5B8upmhg/TmYC8hQZp3I/AAAAAAAAArM/vpZkpNRCG8U/s1600/Cover.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5649206021325432690" src="http://4.bp.blogspot.com/-e0B5B8upmhg/TmYC8hQZp3I/AAAAAAAAArM/vpZkpNRCG8U/s320/Cover.jpg" style="cursor: hand; cursor: pointer; display: block; height: 320px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 320px;" /></a><br />
<div style="text-align: center;">
<span class="Apple-style-span"><a href="http://www.mediafire.com/?cmlic3dhwbl1da7">Earth Division</a></span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Mogwai sigue publicando temas después del estreno, unos meses atrás, de su último álbum <i><a href="http://galldindie.blogspot.com/2011/02/mogwai-hardcore-will-never-die-but-you.html">Hardcore Will Never Die But You Will</a></i>, si bien se alejan de una posible continuación de éste, el nuevo EP evoca el sonido habitual del grupo, un post-rock que recorre distintas estilos musicales manteniendo la base. La exquisitez del nuevo material vuelve a reivindicar su faceta más pausada y clásica, introduciendo como primer tema (<i>Get to France</i>) una pieza de música que podría llegar incluso a definirse como neoclásica, salvando las distancias, y a la que siguen otros tres temas diferentes entre si que pasan desde el dream pop hasta el post-rock más propio aportando la variedad y clase diluida del conjunto.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span"><i>Carallada</i>: la fecha prevista para su lanzamiento es el 13 de este mes.</span></div>
Gall D'indiehttp://www.blogger.com/profile/05693494441379865882noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3555401271957139893.post-59230669489651039252011-09-01T15:50:00.003+02:002011-09-01T15:52:39.740+02:00The Mars Volta - Octahedron [2009]<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-ZdAGRO7u554/Tl-NiEpjqWI/AAAAAAAAArE/lle9XvQ8Uko/s1600/Octahedron.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://1.bp.blogspot.com/-ZdAGRO7u554/Tl-NiEpjqWI/AAAAAAAAArE/lle9XvQ8Uko/s320/Octahedron.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Octahedron, último disco hasta el momento de los Mars Volta, salió a mediados de 2009, y aunque no tardé mucho en postearlo, dada la proximidad del lanzamiento, los de la DMCA no tardaron en volarme el enlace y con él también se cargaron la entrada que les había dedicado. Y aunque la <a href="http://galldindie.blogspot.com/2009/07/de-la-psicodelia-al-puro-rateo.html">indignación</a> me llevó al extremo de perjurar no comprar su disco, la semana pasada la debilidad pudo conmigo.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><a href="http://www.mediafire.com/?pu657hdu2x38mqc">Octahedron</a></span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Un disco donde la psicodelia está presente de modo gradual, un sonido más suave del que nos tienen acostumbrados y al que Rodríguez-López clasificó como acústico, a cuya declaración se sumó Bixler-Zavala diciendo que era <i>su versión</i> de lo que consideran un álbum acústico. Un buen disco, distinto dentro del usual sonido del conjunto y con un espíritu melódico pero al mismo tiempo magnético.</div>
Gall D'indiehttp://www.blogger.com/profile/05693494441379865882noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3555401271957139893.post-85883050324518778312011-08-18T15:03:00.007+02:002011-08-29T23:03:34.504+02:00Archie Bronson Outfit - Fur [2004]<a href="http://2.bp.blogspot.com/-zpLAAHWtJPo/Tk0TSbltr4I/AAAAAAAAArA/P99XRYvomXo/s1600/Fur.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 300px;" src="http://2.bp.blogspot.com/-zpLAAHWtJPo/Tk0TSbltr4I/AAAAAAAAArA/P99XRYvomXo/s320/Fur.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5642187115529613186" /></a><div style="text-align: center;"><a href="http://www.mediafire.com/?w20q9b7n7w7xneg">Fur</a></div><div>
<br /><div style="text-align: justify;">Vuelta al rock de nuevo con el primer disco del trío londinense Archie Bronson Outfit, banda que acaba de sacar su tercer disco (<i>Coconut</i>) que poco tiene que ver con este gran debut. Fur es un disco circular, pesado y brillante, producido por Jamie "Hotel" Hince (de The Kills) que suena a blues garagero acompañado de guitarras envolventes con tintes psicodélicos. Y mención especial para su magnífica portada.</div></div>Gall D'indiehttp://www.blogger.com/profile/05693494441379865882noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3555401271957139893.post-32736667002661857692011-08-11T15:45:00.003+02:002011-08-11T16:50:33.302+02:00The Pains of Being Pure at Heart - Belong [2011]<a href="http://2.bp.blogspot.com/-PnnNgn1BcsE/TkPhK5spgTI/AAAAAAAAAq4/umT4tTU3J44/s1600/The-Pains-Of-Being-Pure-At-Heart-Belong.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 320px;" src="http://2.bp.blogspot.com/-PnnNgn1BcsE/TkPhK5spgTI/AAAAAAAAAq4/umT4tTU3J44/s320/The-Pains-Of-Being-Pure-At-Heart-Belong.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5639598735801024818" /></a><div style="text-align: center;"><a href="http://www.mediafire.com/?2c2k7jsbet6877t"><span class="Apple-style-span" >Belong</span></a></div><div style="text-align: center;">
<br /></div><div style="text-align: justify;">Nunca es tarde para reconocer errores. The Pains of Being Pure at Heart son unos neoyorquinos que van por su segundo álbum enamorando indies a diestro y siniestro. Tras haber escuchado el primero y sin haberme visto saciada eliminé su debut de mi disco duro y me dispuse a otra cosa. Más tarde, un amigo me obligó a escuchar su segundo disco de estudio y he ahí cuando me replanteé ser tan radical con estos nuevos grupos. Habiéndome arrepentido, he aquí su segunda obra, Belong, un disco deudor de los sonidos pop de la música de los 80 y 90, con cierto toque que los refresca y manteniendo una calidad más que aceptable a lo largo de su conjugación de indie, dream pop y shoegaze.</div>Gall D'indiehttp://www.blogger.com/profile/05693494441379865882noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3555401271957139893.post-85646884037619690792011-07-29T19:57:00.005+02:002011-07-29T20:16:02.602+02:00Wu Lyf - Go Tell Fire to the Mountain [2011]<a href="http://2.bp.blogspot.com/-fNHmEbmdwmA/TjL4gnkLkqI/AAAAAAAAAqw/QnRn5bGbli4/s1600/wu_lyf_go_tell_fire_to_the_mountain.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 320px;" src="http://2.bp.blogspot.com/-fNHmEbmdwmA/TjL4gnkLkqI/AAAAAAAAAqw/QnRn5bGbli4/s320/wu_lyf_go_tell_fire_to_the_mountain.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5634839323054150306" /></a><div style="text-align: center;"><a href="http://www.mediafire.com/?kffn491i7ipuyd4"><span class="Apple-style-span" >Go Tell Fire To The Mountain</span></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Los misteriosos y novatillos ingles de Wu Lyf, abreviatura de <i>World Unite! Lucifer Youth Foundation</i> - disque -, y que provienen de un anterior proyecto llamado <i>Vagina Wolf</i>, se arrejuntan bajo esas letras aparentemente sin ton ni son para sorprendernos con un primer álbum transversal, marcado por una profunda y visceral voz que aporta sonoridad y atino al elenco instrumental que recorre el disco, sonando a veces como un post-rock rico en tonalidades y otras a un pop pesado y quejumbroso.</div>Gall D'indiehttp://www.blogger.com/profile/05693494441379865882noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3555401271957139893.post-61472158195003110962011-07-13T22:40:00.006+02:002011-07-14T00:28:56.974+02:00Sesión en Rif Rock - Marinocha (Uber Alles)<a href="http://1.bp.blogspot.com/-qdUVBAuocVg/Th4LJqbiISI/AAAAAAAAAqg/raAOQxnJe7E/s1600/marinocha%2Bsesion%2B12%2Banos%2Bw.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 320px;" src="http://1.bp.blogspot.com/-qdUVBAuocVg/Th4LJqbiISI/AAAAAAAAAqg/raAOQxnJe7E/s320/marinocha%2Bsesion%2B12%2Banos%2Bw.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5628948844896198946" /></a><div style="text-align: center;"><a href="http://www.mediafire.com/?7bz6e69316250dp">Sesión Marinocha (uber alles)</a></div><div><br /><div style="text-align: justify;">Muestra en quince cortes de lo que sonó en la sesión invisible entre chuzos de Marinocha (a.k.a. Mia Wallas) del pasado viernes 8 de julio en el <a href="http://rifrockerz.blogspot.com/">Rif Rock</a>.</div></div>Gall D'indiehttp://www.blogger.com/profile/05693494441379865882noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3555401271957139893.post-43363874837241359202011-06-30T14:29:00.005+02:002011-06-30T15:52:53.329+02:00Disco las Palmeras - Nihil Obstat [2011]<a href="http://3.bp.blogspot.com/-cp9oSxT80_w/Tgx-peNn1sI/AAAAAAAAAqE/GCA6mqHISGw/s1600/nihil%2Bobstat.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 289px;" src="http://3.bp.blogspot.com/-cp9oSxT80_w/Tgx-peNn1sI/AAAAAAAAAqE/GCA6mqHISGw/s320/nihil%2Bobstat.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5624009285628843714" /></a><div style="text-align: center;"><a href="http://www.mediafire.com/?1je4h9vd2nfx5yh">Nihil Obstat</a></div><div><br /><div style="text-align: justify;">A pesar de su nombre poco apetecible, este trío de Sarria no tiene nada que ver ni con música disco ni con tropicalismos varios. Desposeídos de bajo (sólo cuentan con una guitarra tuneada con una cuerda de bajo), pero con montones de amplificadores y pedales de efectos, estos tipos logran realizar un sonido envolvente inspirado en el noise, spacerock y el shoegaze, todo conjugado y provistos de mucha energía que transmite especialmente una batería sobresaliente. Así nos presentan su álbum debut después de pasar por varios concursos maqueteros donde demostraron su valía.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i>C<span class="Apple-style-span">arallada</span></i><span class="Apple-style-span">: La expresión latina abreviada que da nombre al disco proviene de la expresión </span><span class="Apple-style-span"><i>nihil obstat quominus imprimatur </i>mediante la cual</span><span class="Apple-style-span" style="font-size: small; "> la Iglesia Católica daba su aprobación para la publiciación de una obra.</span></div></div>Gall D'indiehttp://www.blogger.com/profile/05693494441379865882noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3555401271957139893.post-20342854132810697472011-06-17T14:07:00.007+02:002011-06-17T15:02:40.241+02:00Black Lips - Arabian Mountain [2011]<a href="http://3.bp.blogspot.com/-EkdIFYjeCcI/TftKeoh7qaI/AAAAAAAAAp8/Ng1Ac2ci0xY/s1600/Arabia%2BMountain.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 320px;" src="http://3.bp.blogspot.com/-EkdIFYjeCcI/TftKeoh7qaI/AAAAAAAAAp8/Ng1Ac2ci0xY/s320/Arabia%2BMountain.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5619166850211096994" /></a><div style="text-align: center;"><a href="http://www.mediafire.com/?bpr47f3vjv8bzi8">Arabia Mountain</a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Quizá sea porque no me esperaba nada bueno después de su anterior y mediocre disco <i>200 Million Thousand</i>, pero el nuevo álbum de los Black Lips me ha dado una grata sorpresa. En Arabia Mountain, estos chicos han convergido sus guitarras para lograr un sonido mejor junto al productor Mark Ronson, si bien dejan un poco de lado ese sonido lo-fi sucio de antaño, siguen bajo las estela del garage más peculiar, sin dejar de producir canciones-bomba de lo más pegadizas, uniendo esta vez algún toque de theremin (y un saxo en <i>Mad Dog</i>!) y coritos chachis para las masas. Un disco sin pérdida, bailable y divertido donde se junta powerpop con garage.</div><div><br /></div><div>Guurrr.</div><div><br /></div><div style="text-align: justify;"><i>Carallada</i>: también cuentan con la producción de Lockett Pundt, guitarrista de Deerhunter en dos temas del álbum: <i>Bicentennial Man</i> y <i>Go Out And Get It</i>.</div>Gall D'indiehttp://www.blogger.com/profile/05693494441379865882noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3555401271957139893.post-86090275066553483302011-06-11T15:57:00.004+02:002011-06-11T16:15:49.613+02:00Okkervil River - I Am Very Far [2011]<a href="http://3.bp.blogspot.com/-6iIFpPhChvg/TfN3FVmkrPI/AAAAAAAAAp0/StSOpLeF3CM/s1600/okkervil-river-i-am-very-far.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 320px;" src="http://3.bp.blogspot.com/-6iIFpPhChvg/TfN3FVmkrPI/AAAAAAAAAp0/StSOpLeF3CM/s320/okkervil-river-i-am-very-far.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5616964093843123442" /></a><div style="text-align: center;"><a href="http://www.mediafire.com/?ma9ko9c54mn5tcz">I Am Very Far</a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Overkil River se forman en 1998 en Texas, y desde entonces siguen dando guerra con su fusión particular de indie folk que renuevan y transforman en este sexto álbum de estudio tras tres años de sequía. Para su elaboración Will Sheff se encerró y compuso 30 temas (de los cuales sólo 11 conforman el disco) a base de una escritura desenfrenada que nos habla de disparos, amor a quemarropa y un sinfín de suciedades polvorientas.</div>Gall D'indiehttp://www.blogger.com/profile/05693494441379865882noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3555401271957139893.post-65576995416496322512011-05-24T21:33:00.003+02:002011-07-04T17:57:55.891+02:00Antònia Font - Lamparetes [2011]<a href="http://3.bp.blogspot.com/-R1b_K5DAGjI/TduzHCABqgI/AAAAAAAAApo/OxyngUdE8UA/s1600/lamparetes.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; DISPLAY: block; HEIGHT: 317px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5610274694197520898" border="0" alt="" src="http://3.bp.blogspot.com/-R1b_K5DAGjI/TduzHCABqgI/AAAAAAAAApo/OxyngUdE8UA/s320/lamparetes.jpg" /></a><br /><div style="TEXT-ALIGN: center"><a href="http://www.mediafire.com/?q4eo5iueov1sols">Lamperetes</a></div><br /><div style="text-align: justify;">Antònia Font, grupo mallorquín poseedor de un excepcional universo propio cargado de lírica surrealista y soniditos del espacio exterior, vuelven a la carga tras cinco años de silencio y descanso de sus miembros, tiempo durante el cuál su principal compositor, Joan Miquel Oliver, ha aprovechado para aupar su carrera en solitario, sacando su segundo álbum <i>Bombón Mallorquín</i> (a tener muy en cuenta).</div><br /><div style="TEXT-ALIGN: justify">Regresan de este lustro de relax con un gran disco bastante completo y divertido, aunque más accesible y alejado de la temática astronáutica y robótica a la que nos tenían acostumbrados. <i>Illes Balears</i>, para mí su canción más simpática, con Pau Debon imitando el acento inglés y alemán de los turistas que invaden Mallorca cada año para acabar con la grabación al revés, imprescindible, inteligible. Además, firman tres temas con nombres "clave" como <i>Clint Eastwood</i>, <i>Vito Corleone</i> o <i>Abraham Lincoln. </i>Inquietantes. El disco se cubre a referencias racionalistas como el título que, según Oliver, hace referencia a que las lámparas simbolizan la civilización frente a la naturaleza hostil que ha tenido que domar el hombre pionero para poder vivir y la humanidad progresar. Además de las referencias propias al localismo mallorquín que atraviesan el álbum desde su portada, haciendo presentes las raíces del grupo de forma transversal.</div>Gall D'indiehttp://www.blogger.com/profile/05693494441379865882noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3555401271957139893.post-60959105867253402832011-05-19T15:52:00.002+02:002011-05-21T13:53:10.399+02:00Russian Red - Fuerteventura [2011]<a href="http://1.bp.blogspot.com/-sW1PXyclww4/TdVx-APVl_I/AAAAAAAAApg/lbxVe0olvbs/s1600/Fuerteventura.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 320px;" src="http://1.bp.blogspot.com/-sW1PXyclww4/TdVx-APVl_I/AAAAAAAAApg/lbxVe0olvbs/s320/Fuerteventura.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5608514220989978610" /></a><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span">Fuerteventura</span></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Russian Red lanza nuevo disco tiempo después de su debut <i>I love Your Glasses, </i>en 2008. Y es que la pequeña Lourdes ha tenido que zafarse primero de las garras de su antigua discográfica, Eureka, para poder sentirse libre de nuevo y elaborar así un segundo álbum de continuación cuyas bases embrionarias están en las maquetas que grabó junto a Charly Bautista en el verano de 2010, y que cuenta, en su grabación definitiva, con unos músicos envidiables respaldándola: los mismísimos instrumentistas del grupo indiepop escocés Belle & Sebastian. Suponiendo este hecho un fuerte y atractivo respaldo, la voz de niña de Lourdes parece sentirse cómoda y, sin alejarse demasiado de su primer disco, va un poco más allá, ofreciéndonos nuevas melodías más enriquecidas y elaboradas conformando un pop alegre de buenos momentos, pero eso sí, dejando claro que lo que hace es música pop de entretenimiento, y no cultura.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span"><i>Carallada</i>: portada que recuerda sistemáticamente al <i><a href="http://galldindie.blogspot.com/search/label/Blonde%20Redhead">Misery Is a Butterfly</a></i>, de los Blonde Redhead, ¿inspiración?</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span"><i>editado x2</i></span></div>Gall D'indiehttp://www.blogger.com/profile/05693494441379865882noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3555401271957139893.post-50721243397210732742011-05-13T21:22:00.003+02:002011-05-13T22:34:06.749+02:00Nacho Vegas - Esto No Es Una Salida EP [2005]<a href="http://3.bp.blogspot.com/-JGLPqH9sWtQ/Tc2VYdHyANI/AAAAAAAAApY/cSiBNqVrFHI/s1600/esto%2Bno%2Bes%2Buna%2Bsalida.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 320px;" src="http://3.bp.blogspot.com/-JGLPqH9sWtQ/Tc2VYdHyANI/AAAAAAAAApY/cSiBNqVrFHI/s320/esto%2Bno%2Bes%2Buna%2Bsalida.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5606301358512799954" /></a><div style="text-align: center;"><a href="http://www.mediafire.com/?6ao7fj0g1y7ipao">Esto No Es Una Salida EP</a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Otro EP brillante que firma después de sacar, ese mismo año, su magnífico disco <i>Desparezca Aquí. </i>Seis canciones por encima de los cinco minutos de duración con la esencia de Nacho en cada acorde. Especial mención a la triste Marlén y a la pobre Marylin, núcleo duro del EP.</div>Gall D'indiehttp://www.blogger.com/profile/05693494441379865882noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3555401271957139893.post-5886208620225895532011-04-21T13:09:00.013+02:002011-04-21T15:40:45.643+02:00Yo La Tengo - I Can Hear the Heart Beating as One [1997]<a href="http://1.bp.blogspot.com/-HAwpfMPoCQg/TbAwQKkis7I/AAAAAAAAApI/Xj67zbmFYsY/s1600/I%2BCan%2BHear%2BThe%2BHeart%2BBeating%2BAs%2BOne.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 320px;" src="http://1.bp.blogspot.com/-HAwpfMPoCQg/TbAwQKkis7I/AAAAAAAAApI/Xj67zbmFYsY/s320/I%2BCan%2BHear%2BThe%2BHeart%2BBeating%2BAs%2BOne.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5598027391095190450" /></a><div style="text-align: center;"><a href="http://www.mediafire.com/?bbah5v4uvvxlnu6"><span class="Apple-style-span">I Can Hear the Heart Beating as One</span></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Dándome cuenta de que aún no había subido uno de los discos obligatorios que me había propuesto (quizá por la espinita de no haberlos podido ver el año pasado en Santiago), va siendo hora de presentar al matrimonio Kaplan & Hubley y su música.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Yo La Tengo es un grupo indie rock de New Jersey, formado en 1984 y que sigue tocando a día de hoy. Lejos de convencionalismos de ningún tipo, han seguido manteniendo la línea desde sus inicios para elaborar unos discos redondos como este I Can Hear the Heat Beating as One. Aparte de su duración, quizá un poco larga, las canciones, de corte suave y un tanto shoegaze pero que se mueven también por distintos ritmos musicales (folk, noise pop, ambient...), poseen una instrumentación hipnótica por momentos que, junto a las voces que los acompañan, consiguen conjurar un hechizo atmosférico que te atrapará sin remedio.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span"><i>Carallada</i>: El nombre del grupo lo toman de una <a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Yo_La_Tengo#Origen_del_nombre">anécdota</a> entre unos jugadores del equipo de béisbol New York Mets.</span></div>Gall D'indiehttp://www.blogger.com/profile/05693494441379865882noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3555401271957139893.post-87573357389378399532011-04-15T18:40:00.010+02:002011-04-18T18:35:25.909+02:00J Mascis - Several Shades of Why [2011]<a href="http://4.bp.blogspot.com/-ko8X3aeJLA4/Tah8RhnDioI/AAAAAAAAAo8/FO0I40WDVHQ/s1600/Several%2BShades%2Bof%2BWhy.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 320px;" src="http://4.bp.blogspot.com/-ko8X3aeJLA4/Tah8RhnDioI/AAAAAAAAAo8/FO0I40WDVHQ/s320/Several%2BShades%2Bof%2BWhy.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5595859177529641602" /></a><div style="text-align: center;">Several Shades of Why</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Pese que J Mascis, más conocido en su faceta como cantante y guitarrista al frente de Dinosaur Jr., lleva ya un par de décadas creando música, se estrena este año en solitario*, engrosando así el gran listado de discos que tiene a su nombre. <i>Several Shades of Why</i> nos envuelve en una atmósfera tranquila en la que su peculiar voz acompaña a esas guitarras melódicas, prescindiendo de batería y creando un disco semi-acústico lejos de la distorsión y ritmo de su banda de siempre. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span"><i>Carallada</i>: Cuenta entre sus colaboradores con gente como Kurt Vile, Sophie Trudeau (<i><a href="http://galldindie.blogspot.com/search/label/A%20Silver%20Mt%20Zion">A Silver Mt. Zion</a></i>), Ben Bridwell (<i>Band of Horses</i>) o Matt Valentine (<i>The Golden Road</i>), entre otros<span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 16px; ">.</span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 16px; "><br /></span></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 16px; ">*Si bien ya había editado <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/J_Mascis#Solo_albums">unos discos antes</a>, este es el que abre la veda hacia una posible y</span></span></span><span class="Apple-style-span" style="line-height: 16px; "> continuada carrera en solitario.</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 16px; "><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 16px; "><i>editado</i></span></div>Gall D'indiehttp://www.blogger.com/profile/05693494441379865882noreply@blogger.com1